جنگ با همه ناملایمات و تخریب وانهدامش که بیشتر نشانی از بهیمیت است تا
انسانیت متأسفانه بخشی از تاریخ یک سرزمین و چه بسا جامعه بشری را به خود
اختصاص داده است..و در این بین آزمندانی که درگیر غرور و تصورات واهی شده
اند نقش آتش افروزان آن را ایفا میکنند. صدام حسین یکی از همین مجانین
تاریخ بود که با القای حس پان عربیسم گاهی خود را کپی برابر با اصل جمال
عبدالناصر می انگاشت و داعیه رهبری جهان عرب را داشت و گاه خود را چون صلاح
الدین ایوبی و گاه سردار قادسیه می دانست که به ناگاه سر از زیر آوارهای تاریخ به در
آورده و رسالت فتح ایران را بر عهده دارد!! وی با این خیال خام در ۳۱ شهریور
۱۳۵۹ با یورشی همه جانبه به قصد تصرف مام میهن آتش جنگی خانمان سوز را برافروخت که
هشت سال تمام همه چیز و همه کس را در خود بلعید و سوزاند .صدام حسین در این کارزار غریب و خودی را
به آتش کشید و خود نیز در ادامه با لهیب همین آتش سوخت. تا مصداق حال این ضرب المثل فارسی شود که چاه کن همیشه ته چاه است. (هفت وادی)
حمله نظامی عراق به ايران كه از روزهای قبل از آن پيش بينی شده بود، ۳۱ شهريور ۱۳۵۹ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰) آغاز شد كه پيامدش يك جنگ هشت ساله بود و برخلاف تصور قبلی غرب، ايران در اين جنگ پُرتلفات و پُرهزينه حتی يك وجب از خاك خود را از دست نداد.
مارگارت تاچر نخست وزير سابق انگلستان در صفحه ۹۱ از كتاب خاطرات خود درباره ملاقات با وزیر امور خارجه اش نوشته است: به وزير امور خارجه گفتم كه در اين نظر كه ايران در مدتی كوتاه از پای درخواهد آمد شريك نيستم و دليل آوردم كه ايران دارای يك نيروی هوايی موثر است، و محاسبات صدام حسين از فروپاشيدگی ارتش ايران درست نيست زيرا كه افراد و سلاحهای اين ارتش باقی هستند و .... هشت سال بعد نظر من تاييد شد زيرا كه عراق جز در هفته های اول جنگ پيشرفتی نداشت و مقروض و زمينگير شد و ....
اصحاب نظر گفته اند: اگر صدام حسين با ايران وارد جنگ نشده بود؛ با كويت و سعودی اختلاف نظر مالی پيدا نمی كرد، دست به اشغال نظامی كويت نمی زد، در نطق های خود زندگانی شخصی خاندانهای سلطنتی اين دو كشور را به زير حمله و انتقاد نمی كشيد كه به كينه دائمی مبدل شد، همسايگان خود را از دست نمی داد (كه در روز مبادا جايی برای فرار به آنجا و پناهنده شدن داشته باشد) و كشورش در سال ۲۰۰۳ به اشغال نظامی آمريكا درنمی آمد و به اين روز نمی افتاد، خودش هم با آن خفت دستگير و اعدام نمی شد و .... به بیش از یک میلیون کشته و زخمی و مجروح و معلول بر جا مانده از این هجوم تلخ و خونبار ادای احترام میکنیم و امیدواریم هرگز شاهد تکرار این وقایع خونبار در کشورمان و دیگر نقاط جهان نباشیم
حمله نظامی عراق به ايران كه از روزهای قبل از آن پيش بينی شده بود، ۳۱ شهريور ۱۳۵۹ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰) آغاز شد كه پيامدش يك جنگ هشت ساله بود و برخلاف تصور قبلی غرب، ايران در اين جنگ پُرتلفات و پُرهزينه حتی يك وجب از خاك خود را از دست نداد.
مارگارت تاچر نخست وزير سابق انگلستان در صفحه ۹۱ از كتاب خاطرات خود درباره ملاقات با وزیر امور خارجه اش نوشته است: به وزير امور خارجه گفتم كه در اين نظر كه ايران در مدتی كوتاه از پای درخواهد آمد شريك نيستم و دليل آوردم كه ايران دارای يك نيروی هوايی موثر است، و محاسبات صدام حسين از فروپاشيدگی ارتش ايران درست نيست زيرا كه افراد و سلاحهای اين ارتش باقی هستند و .... هشت سال بعد نظر من تاييد شد زيرا كه عراق جز در هفته های اول جنگ پيشرفتی نداشت و مقروض و زمينگير شد و ....
اصحاب نظر گفته اند: اگر صدام حسين با ايران وارد جنگ نشده بود؛ با كويت و سعودی اختلاف نظر مالی پيدا نمی كرد، دست به اشغال نظامی كويت نمی زد، در نطق های خود زندگانی شخصی خاندانهای سلطنتی اين دو كشور را به زير حمله و انتقاد نمی كشيد كه به كينه دائمی مبدل شد، همسايگان خود را از دست نمی داد (كه در روز مبادا جايی برای فرار به آنجا و پناهنده شدن داشته باشد) و كشورش در سال ۲۰۰۳ به اشغال نظامی آمريكا درنمی آمد و به اين روز نمی افتاد، خودش هم با آن خفت دستگير و اعدام نمی شد و .... به بیش از یک میلیون کشته و زخمی و مجروح و معلول بر جا مانده از این هجوم تلخ و خونبار ادای احترام میکنیم و امیدواریم هرگز شاهد تکرار این وقایع خونبار در کشورمان و دیگر نقاط جهان نباشیم
