فطریه در لغت چند معنا دارد كه مهمترين آن ها خلقت و اسلام است و در اصطلاح عبارت است از زكاتی كه هر مسلمان برای خود و هر كس كه ناخور او محسوب شود، به مستحق می پردازد و زمان ادای آن مغرب روز آخر ماه رمضان تا ظهر روز عيد فطر می باشد. اگر شخص نماز عيد فطر می خواند، بنابر احتياط واجب بايد پيش از نماز بدهد يا [كنار بگذارد ]و اگر نماز عيد نمی خواند، تا ظهر روز عيد فطر مهلت دارد و اگر آن را در اين مدت به مستحق ندهد و كنار هم نگذاشته باشد گناهكار محسوب می شود و احتياط واجب آن است كه در آينده - بدون اينكه نيت ادا و قضا كند - فطره را بدهد. با توجه به اينكه پرداخت اين نوع حق مالی باعث سلامت جسم(خلقت) و روح می شود آن را زكات بدن يا فطره می نامند و شايد وجه تناسب آن با معنای اسلام اين باشد كه زكات فطره مقتضای اسلام است لذا كسی كه پيش از غروب شب عيد فطر مسلمان شود، تكليف از او ساقط نمی شود. زكات بر دو نوع است؛ زكات مال و زكات فطره. زكات مال به نه چيز تعلق می گيرد؛ گندم، جو، خرما، كشمش، طلا، نقره، شتر، گاو و گوسفند. زكات فطره برای هر نفر تقريبا سه كيلو از خوراك بيشتر مردم كه گندم، جو، خرما، كشمش، برنج، ذرت و مانند اينها است در نظر گرفته شده است..
زكات فطره به اتفاق شيعه و سنی واجب است و در متون دينی برای آن فلسفه و فوايد متعددی برشمرده است. قبول و تكميل كننده روزه، تضمين كننده سلامتی جسم، پاك كننده روح از رزائل اخلاقی، حفظ انسان از مرگ و تكميل كننده زكات مال از مهمترين آنها به شمار می رود.
